Phu Quoc

Na een schommelige boottocht kwamen we aan op Phu Quoc, een groot eiland in zuid Vietnam. Dit eiland kenmerkt zich vooral door zijn vele resorts waar vooral Scandinavische families een paar weken komen bakken in de zon en hun al blonde haren uiteindelijk volledig pigmentloos wit laten verkleuren.

We gingen echter gelijk door naar het ziekenhuis omdat Jael een onderzoek wilde afnemen omdat hij zich de afgelopen dagen zo slecht en futloos had gevoeld. Beter het zekere voor het onzekere nemen. Dit betekende dat we een taxi moesten nemen naar het uiterste noorden in phu quoc. Het was ondertussen al laat op de dag, na onze ochtend busrit, grensovergang en boottocht en we hadden ontzettend honger. Nu moesten we een uur wachten op de uitslag van het onderzoek en wilden we zien of er ergens in de buurt van het ziekenhuis iets te eten was - wat dan ook maar ons kerstavondmaal zou zijn. Een food tentje was er niet, maar een enorm pretpark was er wel. Deze was nog in verbouwing, net als de vele resorts die ook nog worden aangelegd. Er kwamen vooral locals op af maar waar die allemaal vandaan kwamen wisten wij ook niet, aangezien het ziekenhuis en het pretpark het enige in de omgeving waar je heen zou kunnen. Gelukkig was er voor het pretpark nog een snackbar, en aldus smikkelden van onze patat met kipburger keken we naar een hoge kerstboom die ook op het plein stond. Veel meer kerst dan dat zouden we niet krijgen. Daarna gingen we weer terug naar het ziekenhuis voor de uitslag. Ze hadden niks kunnen vinden en het was waarschijnlijk gewoon een virus geweest, want Jael voelde zich ook alweer beter. Gelukkig maar. We gingen weer terug naar het hostel waar de party al helemaal aan was, maar eerlijk gezegd na onze vermoeiende dag kon dat ons niet echt boeien en zijn we maar gaan slapen.

De dagen daarop hebben we vooral genoten van het strand en het niks doen, na al dat reizen is dat ook wel even fijn. Gewoon lekker op je handdoek een boekje lezen en concurreren met de Scandinavische families om te kijken of we bruiner konden worden dan hun. We zijn wel nog uit geweest, eerst in een cocktail bar war wel gezellig was, en toen dat dicht ging in een soort kelder. Je kon hier lachballonnen krijgen, want heel bizar was aangezien er overal security stond. Wij vinden het maar gek dat al die toeristen lachballonnen deden en zij er maar bij keken! Later bleek, merkten we toen we iets te dicht bij een tafel kwamen en de security ons weer naar achter duwden, dat er een bekend iemand in de bar was. Natuurlijk was hij het meest dronken van allemaal en kwam hij zelf naar andere mensen toe om ze zijn drankje te laten proeven. In ieder geval was daarom die security aanwezig en die lachballonnen interesseerden ze helemaal niks. Bizar dat dat zo kan.