Battambang
10 December 2016 | Cambodja, Khett Batdambang
Een van de redenen om naar Battambang te gaan is de weg ernaar toe, een idyllisch en scenic route er naartoe vanaf Siem reap met een boot. Helaas kwamen we daar te laat achter, namelijk toen we er al waren en vervoerd waren met een minivan. Er was in het stadje zelf niet veel te doen, maar er waren wel 2 activiteiten waar je dan achter komt doordat tuktukdrivers allemaal dezelfde tour aanbieden als je op straat naast hun stilstaande tuktuk loopt.
De eerste activiteit was een ritje op de bamboo trein. Eigenlijk ga je op een bamboo plaat met wielen eronder en een motortje erop superhard over de treinrails, en je linkerbil en dan je rechterbil een harde schok op moet vangen. Niet heel comfortabel, maar wel een spannend avontuur. We waren verteld dat je 10 minuutjes met de trein gaat en dan ergens komt op een plek waar je kunt loungen. Dat loungen wat zij bedoelde betekend eigenlijk dat je in een ini mini dorpje wordt gedropt samen met allemaal andere bamboo trein toeristen en vervolgens er allemaal locals op je af komen die je iets willen verkopen. Na een vriendelijke afwijzing moet je echter wel beloven dat als je dan toch wel iets koopt, het wel is bij het kind dat als eerste naar je toe komt. Die afspraak wordt verzegeld door een pinky promise. Er was niks te doen en we liepen maar een beetje een straatje in om de drukte van de verkopers te vermijden. Er was daar een oude brick factory, en twee verkopers kindjes maakten van de gelegenheid gebruik om ons een rondleiding te geven. Om dan toch maar van het gezeur af te geven gaven we maar wat geld voor hun moeite om ons rond te leiden in de hoop dat ze verder ons met rust zouden laten. Echter zodra we terug liepen riepen de kinderen alweer "Please buy bracelet one dollar". Jael had de locals wel gesupport door een mega kokosnoot te kopen. Toen we terug wouden gaan, kwam er nog even een dronken man met de vraag of we de bamboo driver een fooi wilden geven, omdat volgens hem het bedrijf alle kosten voor de attractie in eigen zak stopte. Dit, en hoe blij de mensen waren met een dollar doet je toch wel weer beseffen dat er nog een lange weg te gaan is voordat armoede en corruptie in cambodja verdwijnen, en dit nog aan de orde van de dag is. Echt vrolijk voelden we ons niet meer na de bamboo trein.
Het andere uitje was een ritje naar de bat cave. Om de tijd te doden maakten we nog een wandeling naar een killing cave, waar mensen in gegooid werden tijdens de khmer rouge periode, en de top van een berg waar een tempel was waar apen rondliepen. Heel veel apen, die met elkaar stoeiden en elkaars vacht uitpluisden. We gingen terug naar beneden om de bat cave te zien, waar dus als het donker wordt duizenden of miljoenen vleermuizen allemaal de grot uit vliegen om op jacht te gaan. Het gevolg is een eindeloze stroom van vleermuizen die uit de grot vliegen.
De eerste activiteit was een ritje op de bamboo trein. Eigenlijk ga je op een bamboo plaat met wielen eronder en een motortje erop superhard over de treinrails, en je linkerbil en dan je rechterbil een harde schok op moet vangen. Niet heel comfortabel, maar wel een spannend avontuur. We waren verteld dat je 10 minuutjes met de trein gaat en dan ergens komt op een plek waar je kunt loungen. Dat loungen wat zij bedoelde betekend eigenlijk dat je in een ini mini dorpje wordt gedropt samen met allemaal andere bamboo trein toeristen en vervolgens er allemaal locals op je af komen die je iets willen verkopen. Na een vriendelijke afwijzing moet je echter wel beloven dat als je dan toch wel iets koopt, het wel is bij het kind dat als eerste naar je toe komt. Die afspraak wordt verzegeld door een pinky promise. Er was niks te doen en we liepen maar een beetje een straatje in om de drukte van de verkopers te vermijden. Er was daar een oude brick factory, en twee verkopers kindjes maakten van de gelegenheid gebruik om ons een rondleiding te geven. Om dan toch maar van het gezeur af te geven gaven we maar wat geld voor hun moeite om ons rond te leiden in de hoop dat ze verder ons met rust zouden laten. Echter zodra we terug liepen riepen de kinderen alweer "Please buy bracelet one dollar". Jael had de locals wel gesupport door een mega kokosnoot te kopen. Toen we terug wouden gaan, kwam er nog even een dronken man met de vraag of we de bamboo driver een fooi wilden geven, omdat volgens hem het bedrijf alle kosten voor de attractie in eigen zak stopte. Dit, en hoe blij de mensen waren met een dollar doet je toch wel weer beseffen dat er nog een lange weg te gaan is voordat armoede en corruptie in cambodja verdwijnen, en dit nog aan de orde van de dag is. Echt vrolijk voelden we ons niet meer na de bamboo trein.
Het andere uitje was een ritje naar de bat cave. Om de tijd te doden maakten we nog een wandeling naar een killing cave, waar mensen in gegooid werden tijdens de khmer rouge periode, en de top van een berg waar een tempel was waar apen rondliepen. Heel veel apen, die met elkaar stoeiden en elkaars vacht uitpluisden. We gingen terug naar beneden om de bat cave te zien, waar dus als het donker wordt duizenden of miljoenen vleermuizen allemaal de grot uit vliegen om op jacht te gaan. Het gevolg is een eindeloze stroom van vleermuizen die uit de grot vliegen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
