Bangkok, Thailand
07 November 2016 | Thailand, Bangkok
Eindelijk kwamen we aan na twee lange vluchten. In onze lange broek en trui waren we gelijk flink overdressed voor het natte, warme Thaise klimaat. Het eerste wat opviel, naast dat je je kleren van het ene op het andere moment van je af zou willen gooien en het feit dat je ineens weer actief moet doen terwijl je bovenkamer nog zo goed als (gevoelsmatig met morfine) versuft is, is die geur. Het is een soort mengelgeur van net gekookte rijst, pandan en de reptielen-amfibieën-en-tropische-vlinderafdelingen van de dierentuin. Het visum regelen ging vrij makkelijk, als Nederlander mag je namelijk overal doorlopen, terwijl per lopende band de inwoners van een stuk of 5 landen blijven steken omdat ze extra checks krijgen. Na onze bagage op te halen en metrokaartjes te kopen, gaan we op weg naar Bangkok, want een half uur van de luchthaven verwijderd is.
Het landschap is groen. Bij ons krijgt de burgemeester een lintje per stadsparkje bestaande uit 5 boompjes, hier gaat de natuur compleet zijn eigen weg en bestaan natuur en verstedelijking naast elkaar. Waar de natuur in de weg staat, wordt er gewoon een snelweg in de lucht gebouwd, geen probleem. Complete visuele chaos is echter het gevolg. Dit uit zich overigens ook in het verkeer: bij een neergaande slagboom voor een trein stoppen automobilisten pas echt met doorrijden als ze niet meer er onder door passen (voor scooters ligt dat anders want die passen gewoon langs en die stoppen dus pas met rijden als de trein in zicht is). De trein komt overigens met snelheidje heb-je-even-een-momentje? aankakken en laadt nog even snel wat mensen op terwijl die stilstaat op de spoorwegovergang. Overigens kwamen we er ook vrij snel achter dat een groen verkeerslicht betekent doorrijden en een rood verkeerslicht betekent... Ook doorrijden. Als voetganger moet je maar gewoon oversteken en hopen dat je als een soort frog op een log de overkant bereikt.
Na een stuk of 10x zoveel betaald te hebben als wat normaal is voor de tuk tuk (wat op zichzelf weer een belevenis is) kwamen we aan bij het hostel gingen er maar douchen en wat eten op de Khao San road, de uitgaansstraat van Bangkok.
De dag erna hadden we de Wat Pho bezocht en het centrum verkend. Een groepje giechelende schoolkinderen wilden nog met ons op de foto en zagen ons als een attractie. Eigenlijk wilde ik ook met hun op de foto maar dat hadden we toch niet gedaan. Hoewel veel mensen zwart gekleed waren was dit lang niet het geval voor iedereen, en bovendien keek niemand er vanop als je als toerist er anders uitzag. Je kon wel een lintje dragen uit respect.
's Avonds gingen we naar de Brick Bar, een bar met alleen maar Thaise popmuziek en alleen maar locals die mee blèren met alle voor ons stuk voor stuk onbekende liedjes. Je krijgt een tafel toegewezen en dan kun je sterke drank bestellen en vervolgens krijg je alle frisdrank gratis. Het gevolg is een hele hoop beschonken Thai, en voor ons wat nieuwsgierige blikken van Thaise meisjes. Van een alcoholverbod is in keer geval niet veel te merken. Een leuke avond was het in ieder geval zeker aangezien een meisje dat wel oké Engels sprak ons zelfs wat Thaise woorden en zinnetjes bijbracht.
Enkele dagen later deden we de Co van Kessel tour. Dit was heel vet! Je gaat dan met een klein groepje (lees: alleen maar Nederlanders en 3 Japanners) door Bangkok fietsen. Onze gids Pam vertelde dan bij verschillende stukjes wat, bijvoorbeeld over gebruiken bij tempels of over het Chinese boeddhisme. Daarnaast kwam je bij allemaal delen waar je normaal nooit zou komen, zoals een plaatselijke markt, sloppenwijken buiten Bangkok en pandanvelden en lemongrassvelden. Het was een lange, maar erg mooie tocht.
's Avonds wilden we nog een kijkje nemen in de gay straat van Bangkok. Het was echter erg vroeg en hoe meer je de straat inliep hoe meer je haast aangevallen werd door proppers die je bij hun restaurant wilde neerzetten. Aangezien we daar niet zoveel zin in hadden liepen we maar terug en gingen we bij een cafeetje in het begin van de straat zitten om te kijken hoe nietsvermoedende stelletjes precies hetzelfde deden als wij en we vervolgens met onze klok konden aftikken wanneer ze zich weer om zouden draaien om de straat uit te lopen. We zagen ook veel oude, westerse mannen met een jonge Thaiboy aan hun zijde, waar we ook een beetje ongemakkelijk van werden.
Het landschap is groen. Bij ons krijgt de burgemeester een lintje per stadsparkje bestaande uit 5 boompjes, hier gaat de natuur compleet zijn eigen weg en bestaan natuur en verstedelijking naast elkaar. Waar de natuur in de weg staat, wordt er gewoon een snelweg in de lucht gebouwd, geen probleem. Complete visuele chaos is echter het gevolg. Dit uit zich overigens ook in het verkeer: bij een neergaande slagboom voor een trein stoppen automobilisten pas echt met doorrijden als ze niet meer er onder door passen (voor scooters ligt dat anders want die passen gewoon langs en die stoppen dus pas met rijden als de trein in zicht is). De trein komt overigens met snelheidje heb-je-even-een-momentje? aankakken en laadt nog even snel wat mensen op terwijl die stilstaat op de spoorwegovergang. Overigens kwamen we er ook vrij snel achter dat een groen verkeerslicht betekent doorrijden en een rood verkeerslicht betekent... Ook doorrijden. Als voetganger moet je maar gewoon oversteken en hopen dat je als een soort frog op een log de overkant bereikt.
Na een stuk of 10x zoveel betaald te hebben als wat normaal is voor de tuk tuk (wat op zichzelf weer een belevenis is) kwamen we aan bij het hostel gingen er maar douchen en wat eten op de Khao San road, de uitgaansstraat van Bangkok.
De dag erna hadden we de Wat Pho bezocht en het centrum verkend. Een groepje giechelende schoolkinderen wilden nog met ons op de foto en zagen ons als een attractie. Eigenlijk wilde ik ook met hun op de foto maar dat hadden we toch niet gedaan. Hoewel veel mensen zwart gekleed waren was dit lang niet het geval voor iedereen, en bovendien keek niemand er vanop als je als toerist er anders uitzag. Je kon wel een lintje dragen uit respect.
's Avonds gingen we naar de Brick Bar, een bar met alleen maar Thaise popmuziek en alleen maar locals die mee blèren met alle voor ons stuk voor stuk onbekende liedjes. Je krijgt een tafel toegewezen en dan kun je sterke drank bestellen en vervolgens krijg je alle frisdrank gratis. Het gevolg is een hele hoop beschonken Thai, en voor ons wat nieuwsgierige blikken van Thaise meisjes. Van een alcoholverbod is in keer geval niet veel te merken. Een leuke avond was het in ieder geval zeker aangezien een meisje dat wel oké Engels sprak ons zelfs wat Thaise woorden en zinnetjes bijbracht.
Enkele dagen later deden we de Co van Kessel tour. Dit was heel vet! Je gaat dan met een klein groepje (lees: alleen maar Nederlanders en 3 Japanners) door Bangkok fietsen. Onze gids Pam vertelde dan bij verschillende stukjes wat, bijvoorbeeld over gebruiken bij tempels of over het Chinese boeddhisme. Daarnaast kwam je bij allemaal delen waar je normaal nooit zou komen, zoals een plaatselijke markt, sloppenwijken buiten Bangkok en pandanvelden en lemongrassvelden. Het was een lange, maar erg mooie tocht.
's Avonds wilden we nog een kijkje nemen in de gay straat van Bangkok. Het was echter erg vroeg en hoe meer je de straat inliep hoe meer je haast aangevallen werd door proppers die je bij hun restaurant wilde neerzetten. Aangezien we daar niet zoveel zin in hadden liepen we maar terug en gingen we bij een cafeetje in het begin van de straat zitten om te kijken hoe nietsvermoedende stelletjes precies hetzelfde deden als wij en we vervolgens met onze klok konden aftikken wanneer ze zich weer om zouden draaien om de straat uit te lopen. We zagen ook veel oude, westerse mannen met een jonge Thaiboy aan hun zijde, waar we ook een beetje ongemakkelijk van werden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
